کاوش موضوع نهی از منکر

امر به معروف و نهی از منکر (به عربی: الأمر بالمَعْرُوف والنَهي عن المُنْكَر) در اسلام دو وظیفه مهم هستند. همان‌طور که در قرآن و حدیث نازل شده‌است، در اسلام مسلمان وظیفه دارد به آن عمل کند. این عبارت اساس نهاد اسلامی امور حسبی است (وظیفه فردی یا جمعی - بسته به مکتب فقه - مداخله و اجرای قوانین اسلامی). این بخش مرکزی از آموزه‌های اسلامی برای همه مسلمانان است. این دستورها همچنین دو مورد از ده مورد از اقدامات جانبی یا اجباری (فروع دین) اسلام شیعه اثنی عشری است. ادبیات اسلامی ماقبل مدرن توصیف می‌کند که مسلمانان وارسته (معمولاً علما) با از بین بردن اشیاء ممنوعه، به ویژه مشروب و آلات موسیقی، اقدام به منع کارهای خلاف می‌کنند. در جهان اسلام معاصر، نهادهای مختلف دولتی یا غیردولتی (اغلب با عباراتی مانند «ترویج فضیلت و جلوگیری از رذیلت» در عناوین خود یا گشت ارشاد)، در ایران، عربستان سعودی، نیجریه، سودان، مالزی و غیره ظاهر شده‌است. . ، در زمانهای مختلف و با سطوح مختلف قدرت. اعمالی که از نظر آنها نادرست و منکر، مورد هدف این گروه‌ها شامل پوشش نامناسب حجاب،تفکیک جنسیتی،مصرف مشروبات الکلی و ابراز محبت عمومی است. در احکام دین، به تمام واجبات و مستحبات معروف و به تمام محرمات و مکروهات منکر گفته می‌شود بنابراین واداشتن افراد جامعه به انجام کارهای واجب و مستحب امر به معروف و بازداشتن آن‌ها از کارهای حرام و مکروه نهی از منکر است. امر به معروف و نهی از منکر، واجب کفایی است که اگر افرادی - به قدر کفایت - به انجام آن اقدام کنند، از دیگران ساقط می‌شود؛ و اگر همهٔ افراد آن را ترک کرده باشند، چنانچه شرایط آن موجود باشد، همهٔ آن‌ها ترک واجب کرده‌اند.... بیشتر در ویکی پدیا